Valentijn

Vanmorgen ons opgemaakt voor de korte trip van drie kilometer naar
Onguma Fort. Al vrij snel kwamen we er aan en werden we door vijf
heren, keurig in het gelid, ontvangen. Eerst werden onze handen nat
gemaakt, door water uit een theepot over onze grijpstuivers te gieten.
Daarna kregen we een handdoek om ze weer droog te maken. Lekker
omslachtig. Nu mochten we met onze schone handen het welkomstdrankje
in ontvangst nemen. Even laten zien, dat we echt Leo en Marion waren,
waarna we een rondleiding kregen in het hoofdgebouw. De architectuur
en de inrichting waren duidelijk geinspireerd door het sprookje
duizend en een nacht. Wij zouden hier een nacht doorbrengen. Veel te
kort.

We kregen een instructie mee, die anders was dan anders. Het resort
lag onafgeschermd in een wildgebied. Wij mochten het hoofdgebouw niet
verlaten. Als we naar onze kamer gingen, dan moesten we in onze auto
springen en tot de voordeur van onze lodge rijden. Daar aangekomen
goed kijken of een leeuw of hyena niet in de struiken verstopt zat,
klaar om ons te verslinden, voordat we naar onze voordeur mochten
sprinten. Ook verschillende giftige slangen zouden niet nalaten om ons
een onplezierige ervaring te laten beleven.

Onze lodge was, ondanks het gevaar, meer dan de moeite waard. Het lag
helemaal geisoleerd in de wildernis, en was van alle luxe voorzien.
Het grote terras keek uit over de vlakte waar we al snel,
knobbelzwijnen, gnoes, impala's, uilen en het gewone spul voor onze
voeten zagen verschijnen. In onze koelkast vonden we Ferrero bonbons
en een fles champagne. Het is vandaag Valentijn. Alles was met hartjes
versierd, zelfs het eten werd iedere keer in de vorm van een hartje
opgediend.

Ook hier probeerde de zon alle records te verbreken. De tuinman had
een sproeier niet in de schaduw, maar in de zon staan. Marion en ik
dachten echt dat er brand was. Bleek het water uit de sproeier al
verdampt te zijn, voordat het gras kans zag nat te worden. Een grote
stoomwolk was het gevolg.

We hebben deze dag dan ook voornamelijk besteed aan onze welverdiende
rust, want morgen gaan we een lange rit maken naar de grens met
Angola. Daar brengen we een bezoek aan de krokodillen en nijlpaarden.
Ik hoop dat ze ons bezoek op prijs stellen.