Dag Namibie.
Door: Leo
Blijf op de hoogte en volg Leo
20 Februari 2013 | Namibië, Windhoek
Aan alles komt een eind. Ook aan onze trip in Namibie. In
tweeentwintig dagen hebben we vierduizendzevenhonderd kilometer
voornamelijk gravel onder onze auto laten wegglijden. De twee
reservewielen hadden we gelukkig niet nodig. We hebben twee sterretjes
in onze voorruit gekregen, en de ruitensproeiwatertank hield het water
niet meer binnen. De voorbumper is drie keer gerepareerd. De auto is
uiteindelijk vijftien kilo zwaarder weer ingeleverd, door het zand,
wat tijdens de zandstorm naar binnen is gedrongen.
We hebben het gevoel dat het veel te kort was. De mensen waren zeer
aardig en altijd bereid je te helpen. Ik denk dat dit komt, omdat je
in alle eenzaamheid soms afhankelijk bent van hulp.
Het landschap was ondanks de afstanden heel afwisselend voor iemand
die er oog voor had. Wij hadden er twee, en kwamen ogen te kort. We
zijn geen enkele keer door het oog van de naald hoeven te kruipen. We
hebben bij de bosjesmannen ervaren dat oog om oog en tand om tand in
een kleine gemeenschap niets oplost. Niemand probeerde hier hoge ogen
te gooien, wel hadden verschillende zwarte topmodellen een oogje op
mij, en daar kon ik mijn ogen niet voor sluiten. Het zuiden kenmerkte
zich door de enorme droogte en uitgestrekte vlakten, zover het oog kon
reiken. Hier kregen we ook de meeste dieren in het oog. Hoewel iedere
kenner ons had verteld dat in het noorden een veel grotere
dierengemeenschap leefden. Maar het was hier begroeid met vele lage
bomen en struiken, waardoor de dieren zich gemakkelijker konden
verstoppen.
De resorts zijn geweldig. Natuurlijk zijn ook hier verschillen, maar
over het algemeen voelden we ons overal in de watten gelegd. Je voelt
je echt bevoorrecht om dit allemaal te mogen ondergaan. We zwommen
heerlijk in een zwembad, wetende dat iedereen om water zat te
smachten. Hier hebben we samen met de boeren om gebeden. Slechts de
laatste dag in Windhoek werd ons gebed verhoord. Zou Jezus me
eindelijk hebben zien staan, of was het toch een loa van de bosjesman,
die aan mijn verzoek voldeed?
De laatste dag in Windhoek hebben we nog wat gewinkeld. Prullaria vind
je op iedere hoek, maar dit is niet aan ons besteed. Vonden we echt
iets leuk, dan is het te zwaar om mee te nemen in het vliegtuig. We
hebben daarom onze gevangen krokodil ook weer los moeten laten bij het
vliegveld. Een krokodillenleren tas zit er dus dit jaar weer niet in.
Wel hebben we een chique leren reistas gekocht, om iets meer mee te
kunnen nemen naar huis. Als afsluiting zijn we heerlijk gaan dineren
in "Leo's at the castle". Wel hebben we de kok opdracht gegeven de
porties per gang te halveren. Hier in Namibie denken ze als ze ons
zien, dat we zijn uitgehongerd. Overal krijgen we zeer grote porties.
Lijnen is hier onmogelijk, dus dat hebben we weer opgeschoven naar
later. Ik hoop echt dat vanaf nu de was niet meer krimpt, anders pas
ik er niet meer in.
Morgen vroeg vliegen we naar Kaapstad om tien dagen uit te rusten van
deze vermoeiende en inspannende reis. Marion heeft haar hart verloren
in Namibie. We moeten daarom een keer terug om het te gaan zoeken. Ik
heb er geen bezwaar tegen. Het was een fantastische reis, die we
iedereen kunnen aanbevelen.
tweeentwintig dagen hebben we vierduizendzevenhonderd kilometer
voornamelijk gravel onder onze auto laten wegglijden. De twee
reservewielen hadden we gelukkig niet nodig. We hebben twee sterretjes
in onze voorruit gekregen, en de ruitensproeiwatertank hield het water
niet meer binnen. De voorbumper is drie keer gerepareerd. De auto is
uiteindelijk vijftien kilo zwaarder weer ingeleverd, door het zand,
wat tijdens de zandstorm naar binnen is gedrongen.
We hebben het gevoel dat het veel te kort was. De mensen waren zeer
aardig en altijd bereid je te helpen. Ik denk dat dit komt, omdat je
in alle eenzaamheid soms afhankelijk bent van hulp.
Het landschap was ondanks de afstanden heel afwisselend voor iemand
die er oog voor had. Wij hadden er twee, en kwamen ogen te kort. We
zijn geen enkele keer door het oog van de naald hoeven te kruipen. We
hebben bij de bosjesmannen ervaren dat oog om oog en tand om tand in
een kleine gemeenschap niets oplost. Niemand probeerde hier hoge ogen
te gooien, wel hadden verschillende zwarte topmodellen een oogje op
mij, en daar kon ik mijn ogen niet voor sluiten. Het zuiden kenmerkte
zich door de enorme droogte en uitgestrekte vlakten, zover het oog kon
reiken. Hier kregen we ook de meeste dieren in het oog. Hoewel iedere
kenner ons had verteld dat in het noorden een veel grotere
dierengemeenschap leefden. Maar het was hier begroeid met vele lage
bomen en struiken, waardoor de dieren zich gemakkelijker konden
verstoppen.
De resorts zijn geweldig. Natuurlijk zijn ook hier verschillen, maar
over het algemeen voelden we ons overal in de watten gelegd. Je voelt
je echt bevoorrecht om dit allemaal te mogen ondergaan. We zwommen
heerlijk in een zwembad, wetende dat iedereen om water zat te
smachten. Hier hebben we samen met de boeren om gebeden. Slechts de
laatste dag in Windhoek werd ons gebed verhoord. Zou Jezus me
eindelijk hebben zien staan, of was het toch een loa van de bosjesman,
die aan mijn verzoek voldeed?
De laatste dag in Windhoek hebben we nog wat gewinkeld. Prullaria vind
je op iedere hoek, maar dit is niet aan ons besteed. Vonden we echt
iets leuk, dan is het te zwaar om mee te nemen in het vliegtuig. We
hebben daarom onze gevangen krokodil ook weer los moeten laten bij het
vliegveld. Een krokodillenleren tas zit er dus dit jaar weer niet in.
Wel hebben we een chique leren reistas gekocht, om iets meer mee te
kunnen nemen naar huis. Als afsluiting zijn we heerlijk gaan dineren
in "Leo's at the castle". Wel hebben we de kok opdracht gegeven de
porties per gang te halveren. Hier in Namibie denken ze als ze ons
zien, dat we zijn uitgehongerd. Overal krijgen we zeer grote porties.
Lijnen is hier onmogelijk, dus dat hebben we weer opgeschoven naar
later. Ik hoop echt dat vanaf nu de was niet meer krimpt, anders pas
ik er niet meer in.
Morgen vroeg vliegen we naar Kaapstad om tien dagen uit te rusten van
deze vermoeiende en inspannende reis. Marion heeft haar hart verloren
in Namibie. We moeten daarom een keer terug om het te gaan zoeken. Ik
heb er geen bezwaar tegen. Het was een fantastische reis, die we
iedereen kunnen aanbevelen.
-
21 Februari 2013 - 15:35
Marion:
Ik kan me hier alleen maar bij aansluiten....vooral bij de laatste alinea!!
Het is een geweldig land om te bezoeken.
Nu uitrusten in zuid Afrika.. -
21 Februari 2013 - 16:06
Rob:
Namibië? Ik dacht dat jullie in Vietnam zaten!!!
-
22 Februari 2013 - 13:40
Eef En Dick Van Geffen.:
Wat een heerlijke reis hebben jullie gehad en wat hebben jullie veel km's gemaakt en nu uitrusten zodat jullie fris en vrolijk thuis komen. Wij zitten in de kou, koede wind bij 0 graden voelt toch erg koud aan. 's-Nachte vriest nog een paar graden en vorige week nog sneeuw gehad, maar de sneeuwklokjes bloeien en de nacissen kommen door dus de lente is in aantocht. Ik zal jullie reisverslagen missen maar ik heb ze opgeslagen. Goede reis terug en tot ziens, groetjes van Eef, Dick. -
23 Februari 2013 - 10:08
RR:
Hebben weer genoten van de mooi vertelde verhalen het was net of we er zelf bij waren nu zijn we benieuwd naar de vele foto's die Marion wel zal genomen hebben.rust nu maar goed uit want bij thuis komst zullen er nog vele verhalen te vertellen zijn groetjes en tot binnen kort RR -
28 Februari 2013 - 12:50
Twanny:
Hoi Leo en Marion,
Wat een prachtige verhalen hebben we weer mogen lezen.
Je zou er bijna door gaan reizen!
Het lijkt me heerlijk om te doen.
Nu lekker rusten om straks thuis de draad op te pakken en dingen te " moeten " ( helaas)
Gelukkig wachten er thuis een heleboel leuke dingen, zoals de kinderen en kleinkinderen.
En een mooie bruiloft niet te vergeten!
Het ga jullie goed, geniet en kom veilig weer thuis.
Kus,
Twanny -
21 Februari 2014 - 15:22
John:
Beste heer en mevrouw Rooijackers,
Vol interesse uw reisverslag gelezen. Geweldig.
Mag ik vragen of u deze reis helemaal zelf uitgezocht en geregeld heeft of via een reisorganisatie? En indien via een reisorganisatie: welke? Want die hebben het wel goed geregeld lijkt mij. Dan heb ik, van horen zeggen, dat februari eigenlijk nog regenseizoen is, maar betekent regenseizoen dan urenlange regenbuien of af en toe een buitje?
Bij voorbaat dank voor uw reactie en nogmaals: een mooi reisverslag.
Met vriendelijke groet,
John en Miriam.
-
21 Februari 2014 - 16:03
Leo Rooijackers:
Beste John en Miriam,
Bedankt voor jullie reactie. We reizen normaal op de bonnefooi door een land. Namibie was echter een uitzondering. In dit land vind je niet overal wifi, waardoor het moeilijk wordt om tijdens de reis een volgend hotel of resort te boeken. De goede resorts hebben over het algemeen ook niet zo veel kamers. Je vindt ook niet op iedere hoek van de straat een hotel. Er zijn overigens weinig straathoeken, want de wegen kruisen elkaar nauwelijks. Wij merkten dat op tijd boeken een must is. We hebben de reis dan ook tesamen met reisbureau Effting in Eindhoven samen gesteld. Daar hebben we geen spijt van gehad.
We reisden in het regenseizoen, maar hebben alleen de laatste dag wat regen gehad, dit tot ongenoegen van de boeren, die om regen smeekten. Het was in jaren niet zo droog geweest. Voordeel voor ons was wel dat we de vele rivierbeddingen zonder problemen met de auto konden oversteken, omdat ze droog stonden. We hebben dus nooit bij een oversteek moeten wachten, totdat het water voldoende was gezakt. We hoorden dat dit in het regenseizoen kan voorkomen, en dat het dan flink doorrijden is om je resort te halen. Meestal lagen de resorts een tweehonderdvijftig kilometer van elkaar. In het begin rijd je langzaam, maar na verloop van tijd ben je aan de gravelwegen gewend en rijd je tachtig kilometer per uur. Over het algemeen arriveerden wij vroeg in de middag bij het volgende resort, waarna ik snel het zwembad opzocht, en in het water bleef tot de zon onderging om mijn bloed niet te laten koken.
We hebben al veel van de wereld gezien. We reizen al vele jaren in de winter over het zuidelijk halfrond, maar Namibie heeft ons hart gestolen. Niet alleen het landschap, maar zeker ook de mensen. Het is iets duurder dan Zuid-Afrika, maar meer dan de moeite en de kosten waard. Ik kan het U aanbevelen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
