Gastvrijheid

We arriveerden al om 13.00 uur bij de Fiume Lodge. Deze ligt dicht bij
Grootfontein. Het was maar tweehonderd kilometer rijden over een
tarroad. Onderweg hadden we nog een eenzame gestrande automobilist van
water voorzien. De koeling van zijn motorblok had dorst. Heel gelukkig
nam hij het litertje bronwater van ons in ontvangst. Het ontvangst bij
de lodge was alleraardigst. Hier kon de vorige resort beheerder heel
wat leren. Je kreeg echt het gevoel, dat je welkom was en dat ze blij
waren weer iemand in de watten te kunnen leggen. Onbegrijpelijk dat
wij de enigste gasten zijn de komende twee nachten. Ook de afgelopen
weken hadden ze weinig te doen gehad. Het resort wordt nu door twee
enthousiaste jongeren geleid. De zoon van de eigenaar en een meisje
dat net in Zuid-Afrika was afgestudeerd aan de afdeling toerisme. De
eigenaar had een boerderij even verderop. Hij was een beetje wanhopig.
Doordat het al zo lang niet had geregend, was er te weinig gras voor
zijn koeien. Ook had hij al lang geen hooi kunnen inslaan. De prijs
hiervoor lag gigantisch hoog. Vele boeren probeerden het probleem op
te lossen door een groot gedeelte van de veestapel te verkopen. Er is
echter helemaal geen markt voor, want iedereen zit met hezelfde
probleem. De vleesprijs is nog nooit zo laag geweest. De zoon
voorspelde dat water een van de grootste problemen wordt in Namibie.
Iets waar onze toekomstige koning al lang voor heeft gewaarschuwd.

We hebben lekker wat geluierd aan het zwembad. Wolken probeerden
iedere keer weer opnieuw de zon voor ons af te dekken, maar dat lukten
ze maar nauwelijks. Hoewel wij liever geen regen zagen vallen uit deze
wolken, hebben we uit medelijden met de boeren een regendans gedaan.
Het mocht niet baten. We hadden geen klompen aan.

Het jonge stel had voor ons een romantisch tafeltje aan de waterhole
gedekt. Mogelijk denken ze dat we dat wel weer eens konden gebruiken.
Heel stil kregen we onder het licht van enkele olielantaarns het eten
opgediend. Vele honderden dieren keken toe hoe we een soortgenoot naar
binnen werkten. Een avond om nooit te vergeten.

Morgen moeten we vroeg uit de veren want we gaan weer de Kalahari
woestijn in, om een dagje mee te lopen met de bosjesmannen. Het
beloofd een hele leuke dag te worden.