Grasduinen zonder gras.

Om acht uur werden we opgehaald om de woestijn in te gaan met een
professor in de duinkunde. Direct buiten de stad werden de banden
leeggelaten tot een atmosfeer. Op platvoeten wandel je namelijk
makkelijker door los zand. We kregen eerst les in spoorzoeken, waarna
we de lessen in de praktijk gingen brengen. De meeste dieren in de
duinen, zo niet alle, leven voornamelijk onder het zand. Is de
structuur van het duinzand iets verandert, dan duidt dit op leven. Het
is dan graven totdat het beestje zijn kop boven het zand uitsteekt.
Dat graven valt niet mee in het mulle zand, want van alle kanten loopt
het gat direct weer vol zand. Toch lukte het ons een salamander uit te
graven. Deze moesten we in de schaduw houden, want zijn huid is zo dun
en doorschijnend, dat een beetje zon hem al zou roosteren. Nadat we
hem gefotografeerd hadden, hebben we hem in zijn holletje terug gezet.

Spannender waren de volgende twee dieren. Deze zijn allebei giftig.
Als eerste groeven we een witte spin op. Netjes werden we door de
ranger op afstand gehouden. Toch hebben we een paar keer weg moeten
springen, omdat deze spin erg agressief was, en pogingen deed ons te
vergiftigen. Zo ook de adder. Als deze je in de vinger bijt, dan
gebeuren er twee dingen met je. De vinger wordt net zo groot als een
Italiaanse salami. Van horen zeggen, weten we dat dit met heel veel
pijn gepaard gaat. Je hersens worden ook aangetast, waardoor je o.a.
dubbel gaat zien. Dronken ben je dan nog niet, maar je schijnt er wel
naar te verlangen. Wel is er nog niemand aan een dergelijke beet
overleden. Dit alles weerhield ons er niet van om de adder met een
soort golfstick uit te graven. Je vind hem weer door zijn spoor in het
zand te volgen tot daar waar je het spoor bijster raakt. Hier graven
met de stok en hopen op goed resultaat. Wij hadden geluk.

Hierna op zoek naar een gekko. Deze loopt over het zand, maar is niet
te vangen als je er achteraan rent. Hij is je iedere keer te snel af.
Daarom hebben we de volgende truc uitgevonden. Zodra we een gekko
zien, gooien we onze stetson op. We imiteren daarmee een schaduw van
een vogel. De gekko denkt dat hij wordt aangevallen en graaft zich
meteen in. Nu is het voor ons een koud kunstje hem weer op te graven.
Wel moet je goed onthouden, waar hij zich ingroef. Het is net memory.
Nou dat ging ons nog goed af. Zelfs meerdere keren. Daarna niet meteen
je stetson weer opzetten, want anders krijg je een mooie rode streep
op je voorhoofd.

Als laatste zijn we op zoek gegaan naar een dier wat bovengronds
leeft. Toch was deze het moeilijkst van alle te vinden. Het is de
kameleon. Wij stonden op een meter afstand van hem, maar zagen hem pas
toen de ranger ons erop wees. Om hem rustig te maken en aan ons te
laten wennen, hebben we hem eerst enkele wormen gevoerd. Na deze
delicatessen te hebben verslonden, gaf meneer toestemming om hem in
allerlei standen te fotograferen.

We hadden "the little five of the desert" allemaal gevonden. We
mochten trots op onszelf zijn. Als dank kregen we een duincross
aangeboden. De ranger zocht de grensen van de auto op. Hij wist
blijkbaar niet, dat ik op de kermis in geen enkele attractie ga, dat
mijn evenwichtsorgaan in de war probeert te schoppen. Marion genoot
met volle teugen. Kunnen jullie me trouwens vertellen waar Marions
teugen zitten? Ik hoor dat graag.

Aan alles komt een eind. Ook aan deze tocht. Netjes werden we bij het
hotel afgezet. Even rusten en daarna de stad, nou ja, dorp in om te
shoppen. Je merkt dan heel duidelijk een onderscheid tussen blank en
zwart. Een blanke parkeerwachter moeten we nog tegen komen. Zij
rekenen tien eurocent om je auto te bewaken. In de supermarkt zijn de
kopers wit, en de cassieres zwart. De prijzen in de supermarkt liggen
net zo hoog als bij ons in de Jumbo. Overal worden de blanken bedient
door de zwarten. Het verbaast me dat ze zo vriendelijk met ons omgaan.
Daar zouden we in Nederland in voorbeeld aan kunnen nemen.

Overigens wordt mijn voorruit van de auto steeds viezer. Ik heb
langzamerhand door dat de sproeier de richtingaanwijzer is. Morgen
gaan we varen. We gaan met een motorboot de zee op. Kijken of ik niet
zeeziek word.