Een avontuur zonder avontuur.

Bovenstaande titel vraagt om uitleg. We zijn vanmorgen vanuit Aus
onderweg gegaan naar de Sossusvlei. Een afstand van 400 kilometer door
onherbergzaam terrein. We zijn geen enkele auto tegengekomen. Ook
hadden we geen gsm ontvangst. Ondanks het schitterende landschap denk
je voordurend aan de mogelijkheid dat de auto er mee stopt of dat je
een knalband krijgt. Heel normaal als je weet dat de weg hoofdzakelijk
uit rotsbodem bestaat met vele scherpe rotspunten, die gewoon niet te
vermijden zijn. We hadden extra water ingeslagen voor het geval dat
het ons zou overkomen. Gelukkig hebben we dit water niet te hoeven
drinken, in afwachting van hulp. Onderweg zijn we al gewend geraakt
aan de springbokken, orixen, struisvogels en kudu's. Maar plotseling
kwamen we ook twee erg grote zwarte apen tegen, die vlak voor onze
auto de weg over staken. Nog vol van deze gebeurtenis zagen wat verder
op de weg een nog grotere aap lopen. Dichterbij bleek het een Namibier
te zijn, lopend op weg naar zijn werk. Op zijn rug had hij een
opgerold matras en een rugzak, met wat persoonlijke spullen. In zijn
hand een plastic tasje met afwasteiltje en drinkmok. Er was ons
dringend geadviseerd geen lifters mee te nemen, maar in deze eenzame
vlakte laat je toch geen mens staan. Dankbaar gooide hij zijn spullen
in onze achterbak en maakte hij aanstalte bij de bagage te springen.
In ons beste Zuid-Afrikaans maakten we hem duidelijk op onze
achterbank te komen zitten. Hij moest nog 180 kilometer door de
woestijn naar zijn werk lopen. Wij konden hem slechts 25 kilometer
verder brengen, omdat daar onze wegen splitsten. Hij moest rechtsaf en
hij linksaf, maar het ritje scheelde hem toch vijf uur.

Om 13.00 uur kwamen al op onze lodge aan. Deze heet Sossusvlei Lodge,
wederom een oase in de woestijn en dicht bij de ingang van de Sossus
duinen, waar we morgenvroeg naar toe gaan. We hebben een Sunsettour
geboekt. De ranger wist ons vele interessante dingen te vertellen over
de natuur die we onderweg zagen. Wist je dat een orix drie weken
zonder water kan, en dat ze in hun neus een aircosysteem hebben, zodat
het bloed naar hun hersens eerst wordt afgekoeld. Ik zou willen dat
dit ook bij sommige mensen wordt ingebouwd als ze gaan stappen en ze
zich vol gooien met alcohol. Hun hersens blijven dan teminste koel en
misschien laten ze het dan uit hun hoofd om zinloos geweld toe te
passen. Ook hebben we rotstekeningen gezien van de bosjesmannen en een
grot waar je duidelijk de sporen van leven terugvond. De bovenzijde
van de grot zag zwart van het roet van de stookplaats en ook zag je
sporen van een uitgesleten rotsboden, waar ze eten hebben geplet. De
tour werd afgesloten met een drankje bij zonsondergang. Daarna snel
terug naar de lodge waar een tiental koks op ons stonden te wachten
met een zeer uitgebreid buffet. Ik noem alleen enkele vleessoorten op
die we allemaal mochten proeven. Kip, varken, koe, impala, orix,
springbok, gnoe, hartebeest, struisvogel, lam, kudu, calamaris, zebra
en nog veel meer dat ik me nu niet meer herinner. Jammer was alleen
dat we de wijn niet per glas konden krijgen, maar alleen per fles.
Achteraf vond Marion dat helemaal niet erg, want ze had graag een
slaapmutsje, omdat we morgen om vijf uur op moeten staan om niet te
verbranden in de duinen van Sossus.

Verstuurd vanaf mijn iPad