Derde dag in Hue

We werden gevolgd. Vanmorgen na het ontbijt verlieten we het hotel om naar het VVV kantoor te lopen. Twee riksja's volgden ons direct en wat we ook deden, ze weken niet van onze zijde. We herkenden de twee eigenaren van de vorige dag. Zelfs nadat we het VVV kantoor verlieten, waar we voor vanmiddag en morgen een excursie hadden geboekt, stonden ze ons weer op te wachten. Ik ben toen naar ze toegelopen, en heb ze duidelijk gemaakt dat ik meestal maar een keer door dezelfde persoon wordt afgezet, en dat hij dat al een keer had gedaan. De verdere dag hebben we ze niet meer gezien.
Om 13.00 uur werden we bij ons hotel opgehaald om met auto en gids twee verschillende grafzerken te gaan bezoeken. De gids praatte honderduit in het Engels met oosters accent. We begrepen er vaak niets van. Om de gids geen complex te bezorgen, vertelde wij hem dat hij de enigste twee Nederlanders had getroffen die nauwelijks Engels verstonden. Opgelucht vervolgde hij de tour.
De eerste grafzerk van de keizer was best indrukwekkend, maar ik vond de levende meiden toch leuker om te zien. Zij waren voor het schoolreisje extra mooi aangekleed in traditionele kleding. Een broek met een heel kleurrijke jurk erover, welke aan de beide zijkanten was ingescheurd tot aan de middel. Ik ben met enkele schoonheden op de foto gegaan.
Ook bestond er de mogelijkheid om je te verkleden als koning en prinses. Er werd dan met je eigen toestel foto's van je gemaakt. Kosten van dit alles € 1,20
Moet je dat eens in Volendam proberen. Daarvoor krijg je nog geen oorijzer aan je oor gehangen.
Toen ik in vol ornaat op de troon zat, dachten vele Vietnamezen, dat ik bij de attractie hoorde. Vele keren ben ik geflitst, en ben ik toegelachen.
Uit de kleren zijn we snel naar de volgende grafzerk gereden. Deze was nog mooier dan de vorige. Bijna alles goud wat er blinkt. Vreemd dat de koning daar nog maar vijfenzestig jaar geleden is begraven. Je denkt, als je daar loopt, dat het al veel langer geleden moet zijn geweest, zoals het gevoel bij het dwalen door het Colloseum in Rome. Je weet wel.
Op de terugweg zijn we nog gestopt in een dorpje waar ze wierookstokjes maken. Op ieder stokje wordt met de hand wierook aangebracht. De kleur van de stokjes heeft ook een betekenis, maar het voert nu te ver om dat allemaal uit te leggen. Het wierook wordt gedroogd door het op het asfalt van de weg te verspreiden. Hierdoor wordt de autobaan voor de helft geblokkeerd, wat lange files tot gevolg heeft. Maar eenieder vond dit normaal. Wij dus ook, want we kijken in Vietnam nergens meer van op. Tenslotte zijn we al echte Vietnamkenners.
We hebben in ons hotel gegeten bij de Japanner. Blijkbaar moet het duurste restaurant van Hue er het soberst uitzien, want pas dan is het een echte Japanner. Alleen houten tafels met sobere stoelen en verder niets in een vierkante ruimte. Maar het eten was erg goed. We waren de enigste gasten, dus wij hebben in ieder geval vanavond de salarissen van de zes personeelsleden moeten ophoesten. Jullie willen zeker wel weten, wanneer we de soep kregen? Natuurlijk, toen we de rekening vroegen.
Nu liggen we in bed en het is acht uur. Maar morgen moeten we al om half zes opstaan, want we gaan naar DMZ. Demilitairaseerde zone, of zoiets.