Tweede dag in Hue
Door: Leo en Marion Rooijackers
Blijf op de hoogte en volg Leo
01 Maart 2011 | Vietnam, Hué
Het lukt ons nog steeds niet. Hoe we de gerechten ook bestellen, we krijgen ze steevast in de verkeerde volgorde op tafel. In het menu staat toch echt; starter, maindish en dessert. Maar we krijgen vaak het dessert als eerste, waarna de starter en het hoofdgerecht volgt. Ook komt het voor dat ze met een dienbord alles in een keer op tafel zetten. Het vlees is dan al flink afgekoeld als je het voorgerecht hebt opgegeten. Geen wonder dat ze hier alles heet kruiden.
Vanmorgen in het hotel ontbeten in een ontbijtzaal die nog erg koloniaal aandoet. De vloertegeltjes waren 70 jaar geleden in de mode, en de zwarte houten banken met rechte rugleuningen nodigen uit om zo snel mogelijk de zaal weer te verlaten. Ik mocht echter van Marion niet naar de directie gaan om mijn interieur adviezen voor een zacht prijsje te gaan aanbieden.
Het laatste kopje koffie hebben we daarom maar op het dakterras genuttigd.
Met twee fietstaxi's, die al buiten bij het hotel op ons stonden te wachten, naar de verboden stad gereden.
Hier kwam je vroeger alleen maar in, om weer met het hoofd gescheiden van de romp het complex te verlaten. Maar ja, ook hier veranderen de tijden.
Dit vierkante woongebied van de keizer, met zijden van 2 1/2 km., is bijna geheel platgebombardeerd door de Amerikanen. We worden er daar, dolende over de ruïnes vaak aan herinnert. Maar wat ze er niet bij vertellen, is dat de Vietcong het complex gebruikte om zich te verschuilen. Met de halve waarheid verdraai je zo de hele geschiedenis.
Enkele gebouwen waren gerestaureerd, maar in het tempo waarin ze nu werken zijn ze over een eeuw nog niet klaar.
's Avonds weer voor een ongelooflijk lage prijs op het water gedineerd.
Onderweg terug naar het hotel kwamen we langs een drakenboot, die op het punt stond los te gooien, om met en zestigtal locals op te rivier te gaan dobberen. We werden overgehaald mee te gaan varen. Nou dat hebben we geweten. Het begon leuk. Een orkestje zette in met lokale muziek en vier meisjes begonnen Vietnamese klanken voort te brengen. Tijdens de voorstelling brak er paniek uit want een van de twee uitstekende drakenkoppen vond het noodzakelijk om onder de brug gruwelijk met zijn kop te schudden en te kraken. De brug was te laag of zijn kop te hoog. We zaten dus vast onder de brug met een redelijke stroming, waardoor het schip zijwaarts dreigde te kantelen. Gelukkig werden we geholpen door boten in de buurt, die ons lostrokken. Bijna was de drakenboot omgetoverd tot een longtailboot. Ook niet onaardig.
Na dit alles werden we vrij vlug weer aan wal gebracht, niet nadat Marion een lampionnetje met kaarsje op het water had gezet. Onderwijl moest een wens door haar worden uitgesproken, waarvan bij hoog en bij laag water werd beweerd, dat de wens zou worden vervult.
Terug in het hotel werden we nog verrast door een octet, dat ons verleidde nog een drankje in de bar te nuttigen.
Moe, maar voldaan liggen we nu in bed, benieuwd naar wat de dag morgen voor ons in petto heeft.
Vanmorgen in het hotel ontbeten in een ontbijtzaal die nog erg koloniaal aandoet. De vloertegeltjes waren 70 jaar geleden in de mode, en de zwarte houten banken met rechte rugleuningen nodigen uit om zo snel mogelijk de zaal weer te verlaten. Ik mocht echter van Marion niet naar de directie gaan om mijn interieur adviezen voor een zacht prijsje te gaan aanbieden.
Het laatste kopje koffie hebben we daarom maar op het dakterras genuttigd.
Met twee fietstaxi's, die al buiten bij het hotel op ons stonden te wachten, naar de verboden stad gereden.
Hier kwam je vroeger alleen maar in, om weer met het hoofd gescheiden van de romp het complex te verlaten. Maar ja, ook hier veranderen de tijden.
Dit vierkante woongebied van de keizer, met zijden van 2 1/2 km., is bijna geheel platgebombardeerd door de Amerikanen. We worden er daar, dolende over de ruïnes vaak aan herinnert. Maar wat ze er niet bij vertellen, is dat de Vietcong het complex gebruikte om zich te verschuilen. Met de halve waarheid verdraai je zo de hele geschiedenis.
Enkele gebouwen waren gerestaureerd, maar in het tempo waarin ze nu werken zijn ze over een eeuw nog niet klaar.
's Avonds weer voor een ongelooflijk lage prijs op het water gedineerd.
Onderweg terug naar het hotel kwamen we langs een drakenboot, die op het punt stond los te gooien, om met en zestigtal locals op te rivier te gaan dobberen. We werden overgehaald mee te gaan varen. Nou dat hebben we geweten. Het begon leuk. Een orkestje zette in met lokale muziek en vier meisjes begonnen Vietnamese klanken voort te brengen. Tijdens de voorstelling brak er paniek uit want een van de twee uitstekende drakenkoppen vond het noodzakelijk om onder de brug gruwelijk met zijn kop te schudden en te kraken. De brug was te laag of zijn kop te hoog. We zaten dus vast onder de brug met een redelijke stroming, waardoor het schip zijwaarts dreigde te kantelen. Gelukkig werden we geholpen door boten in de buurt, die ons lostrokken. Bijna was de drakenboot omgetoverd tot een longtailboot. Ook niet onaardig.
Na dit alles werden we vrij vlug weer aan wal gebracht, niet nadat Marion een lampionnetje met kaarsje op het water had gezet. Onderwijl moest een wens door haar worden uitgesproken, waarvan bij hoog en bij laag water werd beweerd, dat de wens zou worden vervult.
Terug in het hotel werden we nog verrast door een octet, dat ons verleidde nog een drankje in de bar te nuttigen.
Moe, maar voldaan liggen we nu in bed, benieuwd naar wat de dag morgen voor ons in petto heeft.
-
01 Maart 2011 - 16:25
Jels En Marc:
Klinkt eng zeg! Hoop dat jullie wel een mooie wens hebben gedaan en dat het uit komt!weer een hoop meegemaakt dus! Blij dat het allemaal goed is gegaan... Geniet ervan en rust maar goed uit!
Luf jullie en kus van ons -
01 Maart 2011 - 17:37
Hanneke:
Lieverds,
Wat maken jullie lekker veel mee....!Fijn om een beetje over jullie schouder mee te kijken, en ja dat lampionnetje. Mooie gebruiken! En, heeft niet iedereen (zelfs jullie) nog wat te wensen?
Geniet van elkaar en jullie avontuur! Jon, een knufje voor knuffie... en ook veel liefs van Els! -
01 Maart 2011 - 23:22
Marijke:
voor ons bedtijd, voor jullie begint bijna de nieuwe dag. Ook in ben benieuwd welke avonturen deze dag zal brengen. Met veel plezier 'reis' ik met jullie mee en elke dag wens ik meer, dat ik zelf bij zou zijn!!
Volgende keer laat ik jullie niet meer alleen gaan!! Dan weet je dat vast :.)
Dikke kus -
02 Maart 2011 - 17:16
Els:
vanuit batenstein, volg ik met veel interesse jullie bijzondere avonturen.
hanneke heeft mij wegwijs gemaakt op deze machine.
met mij gaat het bijzonder goed!
hanneloor loopt het vuur uit haar sloffen. het is geweldig.
ik gun jullie nog een fijne tijd in dat bijzondere land en hoop daarna jullie in persona weer te zien. heel veel liefs van mam els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
