Bergdorpen rondom Sa Pa

Vanmorgen vroeg gaan ontbijten in een overvolle ontbijtzaal. De afwasploeg kon duidelijk de druk niet aan. Ik voelde me net een varken in een megastal. Ik begrijp nu waarom daarover zoveel gediscussieerd wordt. Snel wat gebakken eieren naar binnen slaan en dan zo snel mogelijk hier weg.
Er zijn heel wat meer hotels, die beter zijn voor dezelfde prijs en waar het niet overvol is.
Om 09.00 uur werden we opgewacht door een gids, maar deze was nergens te bekennen. We hebben daarom het boekingskantoor gebeld, die ons verzekerde dat de gids onderweg was. Een meisje in klederdracht kwam binnen en ze rook zeker dat wij op haar stonden te wachten, want ze kwam recht op ons afgestapt. Na een korte rit met fantastisch uitzicht op de rijstvelden werden we gedropt om aan de 4 km lange afdaling te beginnen. Direct werden we letterlijk besprongen door locals die hun waren aanboden.
Wat we ook deden we kregen ze de verdere voettocht niet meer afgeschut. Het zijn allemaal vrouwen kleiner dan 1.50 m. , dus die keken vol ontzag naar mij. Dus Jouël je begrijpt wel dat mengen, zoals jij je dat voorstelt, een pijnlijke aangelegenheid zou worden.
Tijdens de afdaling is het continue uitkijken dat je niet uitglijdt en je moet niet vies zijn van vuile schoenen en broekspijpen. Ook zagen we een Chinese vrouw op hoge hakken, die uiteindelijk besloot op blote voeten verder te glijden.
Halverwege de tocht moesten we een rivier passeren. Naast de nieuwe brug lag nog altijd de oude hangbrug. Ik kreeg toestemming om daarover naar de overkant te gaan. Wat is dat een geschommel en gekraak. Niet alleen ik heb doodsangsten uitgestaan, maar vele toeristen met mij. De buffels mochten vanwege hun gewicht allang niet meer over deze brug, dus waarom ze mij lieten gaan is me nog een raadsel.
We hebben ook nog een plaatselijk huis van binnen bekeken. Hier leven ze met 12 personen. Op hout wordt gekookt en iedereen uitgerookt en verder staan er houten bedden in de ruimte. Meer is er niet. Dus geen kasten. Is ook niet nodig want ze hebben maar een paar schoenen en twee paar kleren. Een om te dragen en een om te wassen.
Het plaatselijke benzinestation bestaat uit een oud krukje met daarop colaflessen gevuld met benzine.
Na dit bezoek aan het dorp zijn we weer opgepikt door onze chauffeur en terug naar Sa Pa gebracht.
's Middags zijn we naar een andere bergstam gereden. Deze mensen zijn nog opdringender dan vanmorgen.
Het is echt moeilijk om niets te kopen, en je kunt nauwelijks met je gids praten, omdat je continue wordt omringd door een tiental vrouwen, die met smekende ogen naar je kijken. Een hele ervaring voor mij.
Toch zag je dat deze mensen al wat meer te verteren hebben, want de huizen waren al wat groter en de paden waren hier en daar al van beton gemaakt.
Ondanks de primitieve omstandigheden, heb ik alleen lachende gezichten gezien. Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren. Zelfs nadat ze twee uur met ons hadden meegelopen, en we niets van ze hadden gekocht, werden we nog vriendelijk uitgezwaaid.
De gids, Mo, van de Black Mongs, was ons zo goed bevallen, dat we haar ook hebben gevraagd om ons morgen te vergezellen naar de regionale markt.
Daarvoor moeten we eerst twee en een half uur rijden door de bergen, maar men heeft ons verzekerd dat het de moeite waard zal zijn.
We wachten af.