Sa Pa

Vanmorgen na een nachtje treinen kwamen we al vroeg aan in ons hotel. Dit hotel, het chau long sapa hotel, bestaat uit een oud en nieuw gedeelte. Helaas voor ons hadden ze nog alleen een kamer in het oude gedeelte. Deze zou om 10.00 uur vrijkomen. Dus hadden we alle tijd om in de lounge de mails door te nemen. Helen bleek bij het lezen van onze aantekeningen al moe te worden. Maar ze moest dit toch allang gewend van mij zijn.
Om 11.00 uur mochten we eindelijk naar onze kamer. Wat een teleurstelling! Oud gebouw aan de overzijde van het nieuwe, geen WiFi, geen stoelen op de kamer, oude op vele plaatsen scheuren vertonende badkamer en tenslotte geen verwarming. Klappertandend lagen we even op bed uit te rusten en ons op te fokken.
Terug naar de receptie en een andere kamer gevraagd met de opmerking dat we behoorlijk wilde bijbetalen. Er was echter geen andere kamer meer beschikbaar. Wel werd een verplaatsbare elektrische openhaard aangerukt, zodat we in ieder geval niet meer bang hoeven te zijn vannacht te bevriezen. Want het is zelfs overdag koud in Sa Pa. Dit komt omdat Sa Pa in de bergen ligt en regelmatig overdag in de mist verdwijnt.
Het is dan direct vochtig koud. Trekken de wolken even op of dringt de zon even door, dan voelt het weer gelijk warm en fijn aan. Helaas hebben vandaag de wolken de overhand.
Een ding is zeker we gaan op zoek naar een ander hotel. Bij de plaatselijke toeristeninformatie konden ze ons uitstekend helpen en voor de volgende twee nachten vinden we onderdak in het net nieuw geopende Starhotel.
Sa Pa is vooral bekend om in de omgeving wonende stammen. De toeristen zijn dan ook voornamelijk echte trekkers met wandelstok en rugzak en Goretec of Goretex, ik ben het even kwijt, jassen. Wij vallen dus wel op. Daarom worden we op straat heel vaak aangesproken door de locals die vragen waar we vandaan komen. We hebben ontdekt dat Gambia het enige juiste antwoord is om verdere vragen te voorkomen.
We hebben onze ogen uitgekeken op de markt. Werkelijk alles wordt er van top tot teen verhandeld. Ook lopen er kinderen rond van hooguit 6 jaar die de hele dag met een broertje of zusje in een buidel op hun rug rondzeulen. Eigenlijk onverantwoord om zo'n jong kind zo'n verantwoording te geven.
Morgen gaan we met een gids "letterlijk" op stap om ons te gaan mengen met de bergstammen. Ik hoop dat we dit fysiek aankunnen. Lijkt ons wel erg leuk.