Treinreis naar Sa Pa

Gisteren zijn we al vroeg met de bus terug naar de boot gebracht. Deze heeft ons via de plaats, waar twee James Bond films zijn opgenomen, terug gevaren naar Ha Long.
We kwamen daar 's middags aan, en belanden al snel in een echt Vietnamees restaurant. Het eten was sober en vooral niet warm. Ook het restaurant is heel sober ingericht. Spartaanse houten stoelen met ronde tafels waarop al het eten in sneltreinvaart wordt opgezet. Je krijgt dus de soep en het dessert te gelijkertijd. Eten moet blijkbaar snel, maar als je de Vietnamesen de rest van de tijd bezig ziet, dan vraag je je af of het niet een tempo hoger kan.
Na de maaltijd weer met 16 man in een busje gestouwd. Dit busje zou in Nederland voor maximaal 8 personen worden goedgekeurd. Hier kregen we te horen dat afgelopen nacht 12 toeristen bij het slapen zijn verrast en verdronken.
Hun houten boot, waarop ze sliepen, is plotseling doormidden gebroken en direct gezonken. Blijkbaar konden deze 12 mensen hun hut niet meer tijdig verlaten en zijn ze zo verdronken. Gezien de staat waarin de meeste boten zich bevinden, heb ik er tijdens het slapen gaan aan boord eraan gedacht, wat er zou gebeuren als de boot zou zinken. Het water is warm en er liggen zoveel boten om je heen dat ik niet ongerust werd.
Zo zie je maar, dat ik het heel af en toe mis kan hebben.
In Hanoi zijn we bij het reisbureau afgezet. We konden daar onze koffers achterlaten om zonder gesleep in de opgeving te gaan eten.
We hadden de treintickets van het reisbureau gekregen en om 20.00 uur werden we door een taxi opgepikt om naar het station gebracht te worden. De chauffeur wees naar een gevel waarachter schijnbaar een treinstation was verstopt. Bij binnenkomst alleen wat ticketbureau's te zien, maar geen treinen. We zagen er schijnbaar zo schaapachtig uit dat er een local naar ons toe kwam om ons te helpen. Hij wees naar een deur en daar zou men ons verder de weg wijzen. En waarrempel we kregen twee getallen te horen.
6 en 11.
6 bleek het spoor, wat is te bereiken door over de spoorrailsen 1 t/m 5 te stappen. Een goederen emplacement is er nog heilig bij. Bij de trein aangekomen moesten we doorlopen naar wagon 11, waar een meisje ons de privecabine aanwees.
Vanaf de deur tot aan de wagon heeft ons een sjouwer geholpen met het dragen van een koffer. Hij heeft natuurlijk op ons treinkaartje gezien dat we een vip cabine hadden dus nadat ik hem 20000 dong had gegeven vroeg hij het vijfvoudige, namelijk 100000 dong. Hierop ontstond een ruzie, want ik voelde me gelijk afgezet. Van andere toeristen had ik namelijk gehoord dat 5000 dong gebruikelijk was voor een toerist. Een local betaald nog veel minder, maar hij wilde van mij blijkbaar het twintigvoudige. Hij kon van mij de 20000 dong accepteren of de politie erbij roepen en niets meer krijgen. Na veel vijven en zessen ging hij morrend weg. Helaas was hierdoor de sfeer verpest. De vip-cabine bestond uit twee houten bedden met een dun matras, deken en kussen. Vip betekend in dit geval dat we de cabine niet met nog twee mensen behoefden te delen en dat we een drankje, koekje en een vingerdoekje kregen. O ja en natuurlijk een airco, die alleen werkte als de trein stopte.
Veel van de mooie omgeving hebben we niet gezien, omdat we de nachtkijker van thuis waren vergeten mee te nemen.
We hadden een privechauffeur met auto besteld. Deze zou ons om 05.00 uur 's morgens bij het station staan op te wachten met een bord met onze naam erop.
Vele namen gezien, behalve de onze. Daar sta je dan, op nog geen km van de Chinese grens. Een misstap en we konden niet meer terug naar Vietnam, want ons type visum liet niet toe dat we tussentijds in een ander land verbleven. Gelukkig bleef deze ellende ons bespaard.
Wat bleek, onze naam stond zeer klein op een lijst met twaalf anderen. Dat verwacht je niet als je met zijn tweetjes zou worden opgepikt.
Over de reis na het hotel door de bergen die een uur duurde, kan ik kort zijn, want men had voor ons mist geregeld. Hebben we bijna alle weertype in Vietnam gehad, maar we wachten nog steeds op zon.
Zal die zijn gezicht nog laten zien?