Tweede dag Ubud
Door: Leo en Marion Rooijackers
Blijf op de hoogte en volg Leo
27 Februari 2012 | Indonesië, Ubud
De housekeeping van het hotel, Kori Ubud, denkt zeker dat wij Europeanen zwemvliezen hebben. Het bedlaken is onderin zo strak ingestopt, dat je voeten volledig klem zitten als je in bed gaat liggen. ’s Nachts woelen is er niet bij. Toch hebben wij een goede nachtrust gehad. De eerste zonnestralen doen ons zachtjes wekken. Na de persoonlijke verzorging nemen we op het terras onze e-mails door. Wat kunnen onze vrienden veel onzin uitkramen in hun berichtjes aan ons. Maar het blijft leuk om dit allemaal te lezen. We voelen ons dan niet alleen in dit verre land. Ja, het beroep toerist vraagt vele opofferingen.
Om elf uur krijgen we een sms-je van onze guide. Hij staat op de parkeerplaats voor het hotel te wachten. Ik sms terug, dat hij naar ons terras kan komen. Zonder toestemming mag hij het hotel niet betreden. We nemen even het schema van de dag door en stappen in de gereedstaande auto. We wisten niet hoe snel we hier weer uit moesten komen, want bij het starten werd het ineens rondom de auto zeer mistig. Ik waarschuwde Marion niet direct uit te stappen, want het kan hete stoom zijn, waardoor je de rest van de vakantie gezwachteld moet zien door te komen. Gelukkig bleek het water van de airco te zijn, maar het gezicht van Willet stond op huilen. Daar gaat zijn dagloon. Ondernemen is risico’s nemen. We spraken af dat er morgen weer een dag is, en dat we hem dan om elf uur bij het hotel verwachten met een fitte auto. Deze dag gaan we gebruiken om te luieren aan het zwembad en om Ubud te verkennen.
Om twee uur met de wel rijdende shuttlebus van het hotel naar Ubud. We waren net uitgestapt en het begint me toch te regenen. Niet normaal. Iedereen zocht een veilig heen komen bij de restaurants. Degenen die het weer desondanks trotseerden, konden direct aan de wet T-shirt verkiezingen meedoen. Wij maakten van de gelegenheid gebruik, om maar weer eens een nasi goreng te nuttigen. Terwijl wij deze soldaat maakten, stonden ze aan de overzijde van de straat naar ons te zwaaien. Massage, massage riepen ze. Nou ja, deze meiden kun je gewoon niet weigeren. Voor vier en een halve euro wordt je een uur lang bont en blauw geknepen. Waar vind je dat tegenwoordig nog. Zalig was dat, en na afloop spraken we af, dat ze ons een volgende keer nog harder moesten knijpen en slaan. Gelukkig scheen de zon weer, waardoor we de kledingzaken op ons gemak links konden laten liggen. Onze maat is hier erg zeldzaam. Men glimlacht naar ons, maar een poging om ons naar binnen te trekken wordt zelden ondernomen. Ach het heeft ook zijn voordelen een maatje meer te hebben. Om dat te vieren, besloten we om vandaag eens wat alcohol in te slaan. Vier cocktails en een grote fles wijn later, hebben we een taxi opgezocht. Tenslotte is het beter om ten halve te keren, dan ten hele te dwalen.
Om elf uur krijgen we een sms-je van onze guide. Hij staat op de parkeerplaats voor het hotel te wachten. Ik sms terug, dat hij naar ons terras kan komen. Zonder toestemming mag hij het hotel niet betreden. We nemen even het schema van de dag door en stappen in de gereedstaande auto. We wisten niet hoe snel we hier weer uit moesten komen, want bij het starten werd het ineens rondom de auto zeer mistig. Ik waarschuwde Marion niet direct uit te stappen, want het kan hete stoom zijn, waardoor je de rest van de vakantie gezwachteld moet zien door te komen. Gelukkig bleek het water van de airco te zijn, maar het gezicht van Willet stond op huilen. Daar gaat zijn dagloon. Ondernemen is risico’s nemen. We spraken af dat er morgen weer een dag is, en dat we hem dan om elf uur bij het hotel verwachten met een fitte auto. Deze dag gaan we gebruiken om te luieren aan het zwembad en om Ubud te verkennen.
Om twee uur met de wel rijdende shuttlebus van het hotel naar Ubud. We waren net uitgestapt en het begint me toch te regenen. Niet normaal. Iedereen zocht een veilig heen komen bij de restaurants. Degenen die het weer desondanks trotseerden, konden direct aan de wet T-shirt verkiezingen meedoen. Wij maakten van de gelegenheid gebruik, om maar weer eens een nasi goreng te nuttigen. Terwijl wij deze soldaat maakten, stonden ze aan de overzijde van de straat naar ons te zwaaien. Massage, massage riepen ze. Nou ja, deze meiden kun je gewoon niet weigeren. Voor vier en een halve euro wordt je een uur lang bont en blauw geknepen. Waar vind je dat tegenwoordig nog. Zalig was dat, en na afloop spraken we af, dat ze ons een volgende keer nog harder moesten knijpen en slaan. Gelukkig scheen de zon weer, waardoor we de kledingzaken op ons gemak links konden laten liggen. Onze maat is hier erg zeldzaam. Men glimlacht naar ons, maar een poging om ons naar binnen te trekken wordt zelden ondernomen. Ach het heeft ook zijn voordelen een maatje meer te hebben. Om dat te vieren, besloten we om vandaag eens wat alcohol in te slaan. Vier cocktails en een grote fles wijn later, hebben we een taxi opgezocht. Tenslotte is het beter om ten halve te keren, dan ten hele te dwalen.
-
27 Februari 2012 - 14:40
Peter:
Hoezo onzin? -
27 Februari 2012 - 15:30
Gijs:
ik sluit me toch een beetje bij Peter aan ( ik durf ook geen reactie meer te geven ha ha .)
maar Leo wat jij schrijft is in iedergeval geen onzin want je hebt los van het spelen met speelgoed ook nog schrijven geleerd .
veel plezier en pas op dat je ook die laaste weken lief bent voor Marion. -
27 Februari 2012 - 19:07
Ria:
Wij kijken ook al uit naar foto's en nog meer verhalen die niet geschreven zijn maar zeker intresant zijn geniet nog van julie laatste dagen -
28 Februari 2012 - 00:13
Jacoba En Rob:
Wij zitten hier in Costa Rica te wachten op een flinke hoosbui, maar het blijft steeds uit.
Lijkt ons leuk om ook eens mee te maken. -
28 Februari 2012 - 16:14
Nicole Raymakers:
Ik probeer iets verstandigs te schrijven maar dat lukt niet zo hard, ik zie namelijk die SM massage voor me, ha ha -
29 Februari 2012 - 08:57
Ton En Ria:
Het is elke keer weer een genot om jullie verhalen te lezen.Je kan ze bundelen en als reis boeken uit gaan geven ,want je schrijft erg leuk,of dat we er zelf bij zijn.Omdat ik er zelf ook geweest ben kan ik jullie zo wel goed volgenGeniet ner n og van en ik ben benieuwd wat je van Nusa Dua vind.Gr T en R
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
