Eerste dag Ubud

Vanmorgen na het ontbijt kregen we bij het uit checken problemen. Gisteren moest ik bij het in checken de kamer via internet boeken, anders moest ik bijna 50 % meer betalen. Na het snelle boeken bleek dat ik een kamer geboekt had voor een persoon. Aangezien het een kamer was exclusief ontbijt, dacht ik dat er ook geen prijsverschil zou zijn. In de meeste hotels maakt het zelfs inclusief ontbijt niet uit of je met een of met twee personen een kamer boekt. De prijs blijft hetzelfde. Bij het in checken heb ik ook nog gezegd, dat ik een foutje had gemaakt, maar bij het uit checken moest ik twaalf euro extra betalen. Ik heb dit gecontroleerd op internet en daar was het prijsverschil vijf euro. Ik heb hun gewezen op dit verschil en op het bedrag wat we ook nog moesten bij betalen voor eten en drinken. Ze moesten blij zijn, dat we zoveel gebruiken, en ze hadden ons er gisteren op moeten wijzen. Uiteindelijk moest ik Rp 65.000 (4,65 euro) bij betalen. Hoewel het een schitterend hotel was, zien ze me hier niet meer terug.

Heerlijk door de omgeving gereden, waarbij we het gevoel hadden, dat Bali een grote tuin is. We hebben een kampong bezocht, waar we ingelicht werden over het leven aldaar. Een kampong is een dorp met zeer grote sociale verbintenissen tussen de bewoners. Er werd van je verwacht dat je alleen met iemand uit het dorp trouwt. Heb je de pech iemand van buiten het dorp heel aardig te vinden, en ermee in de echt verbonden te willen worden, dan kost je dan een eenmalige boete van Rp.2.000.000 Voor ons is 170 euro niets, maar het loont hier toch de moeite om nog eens goed naar haar te kijken, of ze wel zo mooi is. Vrouwen doen in de Kampong het zware werk, terwijl de mannen van een afstandje goedkeurend rondkijken. Dus vrouwen lopen met stookhout op hun hoofd, met balen rijst of een emmer met water. Het gewicht kan oplopen tot vijftig kilo. Als we aan een man vragen of ze een dergelijk gewicht wel eens op hun hoofd dragen, dan wijzen ze naar hun hoofd, voorhoofd bedoel ik. Dit alles gebeurt ook nog eens in de gloeiend hete zon.

Vandaag was het extreem warm. Zo warm zelfs, dat toen ik een kip van de straat plukte en die langs een collega van hem op de grill legde, de kip tegen hem zei: Lekker koel hè. Ook de Indonesiers gaven aan dat het wel erg warm was. We zijn ook nog bij een gezin gaan kijken, die van de hitte gebruik maken om zout uit de zee te winnen. Gek genoeg halen ze eerst water uit de zee, om dat op het zwarte zandstrand leeg te kieperen. Het water loopt dan uit het zand weg, en de toplaag van het zand met het zout wordt dan hard. Dit zand wordt in een ton geschept, waarna er weer water op wordt gegooid. Ik zei tegen de fabrikant, dat hij dan weer zeewater maakte. Zijn familie had het zo al honderden jaren gedaan, en ze waren niet gek. Het water wat dan onder uit de ton sijpelt, bevat veel meer zout. Dit concentraat wordt dan in een uitgeholde boomstam in de zon gezet en na een week schep je het zeezout in een zakje. Wij kregen een kilo voor 10 cent aangeboden. Dit is dus eigenlijk veel werk in een zakje gestopt voor weinig geld.

Marion wilde wel eens echt lokaal vis eten, omdat overal langs de weg de vers gevangen vis werd aangeboden. Onze guide kende een plaatselijk zeer goed bekend staand restaurant waar geen Europeaan kwam eten. Inderdaad het zat helemaal vol. Wij hebben aan de tafel staan wachten totdat deze vrij kwam. De resten van de gasten werden opzij geschoven, waarna we plaats konden nemen. Onze guide bestelde het een en ander. Ik heb het echter gehouden bij rijst met Balinese sambal. Lekker moet ik zeggen, maar de omgeving zorgt toch dat je niet op je gemak bent. Een bezoek aan de toilet, werd ook zeer sterk afgeraden. We hebben wel de open keuken aanschouwd. Dit hadden we beter niet kunnen doen. Wat een zooi. Grote stapels servies worden onder de lopende kraan af gewassen, waarna het wordt gedroogd door een handdoek die al zevenenveertig dagen niet is gewassen. Ik zeg handdoek, maar het is eerder een bundel zwarte rafels. Achteraf heeft Marion in het hotel de naweeën hiervan gehad.

Het hotel in Ubud is wederom schitterend. We hebben dan ook besloten om het aantal nachten hier te verdubbelen. We verblijven vier nachten en gebruiken de eerste avond om samen in het grote ronde bad tot rust te komen. Om de feestvreugde te vergroten gooien we een flacon rozenwater in het bad, en kiepen we een schaal vol met bloemen op het water. Wat zullen we morgen ruiken.