Laatste dag Yogyakarta

We stonden al vroeg op de pedalen. We kregen namelijk van het hotel een gratis fietstocht aangeboden. We werden om negen uur bij het zwembad verwacht. En ja, daar stonden twee nieuwe glimmende gele mountainbikes klaar. Een heerlijk bruin gekleurde atleet stond breedlachend naast de fietsen en gaf ons instructies over de versnellingen. Zowel links als rechts had je de mogelijkheid de ketting te verleggen. Zowel Marion als ik zeiden dat we ervaren fietsers waren, dus deden we net of we het gekraak en geknars van de ketting niet hoorden bij onze eerste omwentelingen. Maar aan de reactie van onze gids te zien, was hij niet doof. Overigens hoefden we ons ook niet druk te maken over onze T-shirts. Na twee minuten trappen waren die al drijfnat van het zweet. De fietstocht ging door smalle steegjes, waar nog nooit een auto was geweest naar ons einddoel, een hindoetempel. Hoe kan het ook anders in dit islamitisch land. Het was een hele ervaring. Iedereen zwaaide naar ons. Zelfs al stonden ze ver in de rijstvelden, dan nog moesten we hun gegroet beantwoorden. Je merkt dan dat ze hier nauwelijks blanken zien. Iets wat ons tijdens de vakantie toch al heeft verbaasd. Een van de grootste deugden voor de bevolking is om met een blanke op de foto te mogen. Ook het hotel had een beroepsfotograaf mee gezonden, om ons overal digitaal vast te leggen. Waarschijnlijk dienen we straks als promotiemateriaal. Dit alles zorgde ervoor dat we te laat terug waren in het hotel voor onze volgende afspraak. We gingen namelijk met onze chauffeur naar een keramiekdorp.

Hier hebben we echter niet veel nieuws gezien, dus al snel voerden we weer huiswaarts, want we hadden nog helemaal niet gezwommen in het schitterende zwembadcomplex. Door heel de tuin van het hotel liggen zwembaden, die met elkaar zijn verbonden met smalle kanalen, waar je ook mocht zwemmen. Op onze kamer dus snel onze zwembroek aangedaan en met de jassen van Jut en Jul naar de tuin. Vanwege de hitte kon ik niet wachten, dus dook ik het eerste het beste water in dat ik zag. Bleek ik gezelschap te hebben van vele koikarpers. Het zwembadpersoneel snelde toe en maakte mij duidelijk, dat ik net iets te vroeg te water was gegaan. We hebben daarna nog heerlijk gezwommen. Helaas moesten we echter na een half uur naar binnen vluchten. Een tropische regenbui gooide water in het zwembad. Binnen vonden we echter al snel een spa-blauw. Dit is een zwembad met jacuzzi. Jacuzzi gloeiend heet water, zwembad ijskoud water. Toch lukte het ons ervan te genieten.

’s Avonds gaan winkelen in de drukke hoofdstraat die gezellig is verlicht. Het barst hier van de kraampjes, die allemaal hetzelfde verkopen. We konden er niet een ontdekken die iets anders aanbood. Het kostte ook overal hetzelfde. Dus hier zou het prijsafsprakenbureau, (ben even de naam kwijt, Alzheimer Zero) zijn hart kunnen ophalen. De mensen hier bleven naar me lachen. Kom ik bij thuiskomst in het hotel erachter, dat ik na het zwemmen mijn T-shirt achterstevoren had aangetrokken. Zit er een grote V-hals in mijn nek, en niemand die me dat even kon vertellen. Loop ik morgen met een verbrande nek rond, maar ja dat zien we dan wel weer.