Magelang

Vanmorgen de president van Indonesië aan de lijn gehad. Hij was door zijn secretaris op mijn verslagen gewezen. Nu wilde hij ook graag vriend van mij worden op Facebook. Verder wilde hij graag mij tot zijn adviseur benoemen. Nou, dat kan ik natuurlijk niet weigeren. Het eerste wat ik hem heb aangeraden is, om de bordjes langs de weg waarop staat Hati-Hati, wat betekend “voorzichtig” de H’s te vervangen door G’s. Dan staat er Gati-Gati. Iedereen weet dan direct dat hier een geweldig gat in de weg zit.

We zijn al vroeg op pad gegaan naar een van de mooiste attracties van onze reis, niet wetende dat dit volledig de mist in zou gaan. Eerst nog gestopt bij een keramiekwinkel. Ik had aan onze gids laten doorschemeren, dat ik thuis deed kleien. Hij lachte hardop, want ik ging mijn vingers toch niet vuil maken aan klei? Ik heb hem maar wat foto’s van eindproducten van mij laten zien, waarop hij stil werd. Staan we in de winkel de standaard artikelen te bekijken, welke allen veel te druk zijn, volgens westerse moderne maatstaven, ontdekken we in de hoek een tiener die een vaas met eierschalen aan het beplakken was. Laten we met onze bloemist een afspraak hebben om net na de vakantie naar zo’n vaas te gaan kijken in het midden van het land. Het meisje vertelde dat ze ongeveer anderhalve maand bezig was om een vaas van eierschaal te voorzien. Kun je ook een vaas leveren van anderhalve meter hoog, vroeg ik haar. Ik heb nog nooit een Indonesische wit zien worden, maar deze kon het heel snel. Daar ben ik minstens vier maanden mee bezig, zei ze. Toch werd de bazin erbij gehaald en ik heb een prijs gemaakt voor twee vazen. Alles op papier gezet en deze voorzien van een tekening met maten van het model wat we willen hebben. Nu afwachten of ze daadwerkelijk gaan leveren. We zijn benieuwd.

We moesten weer verder want het Diëng-plateau wachtte op ons. Onderweg toch weer bij een steenbakkerij gestopt, welke direct aan de weg de stenen aan het bakken waren in de open lucht. We werden wederom met open armen ontvangen, en kregen met handen en voeten uitleg. Toen wij met handen en voeten vragen stelden, stonden we zonder het te weten in een keer in de gloeiend hete as. Toen konden ze onze vragen niet meer volgen en hebben we maar snel afschijt genomen. Hoor ik nu dat het met korte ei is en met een d, maar wij zijn inmiddels ook van de schijt af.

Ons hoogtepunt van de Indonesië reis wachtte op ons, het Diëng-plateau. Bleken we er midden in te zitten, maar we zagen niets door de mist. Het regende daarbij ook nog eens pijpenstelen, waardoor het helemaal moeilijk werd om ook maar enigszins een panorama te ontdekken. Vanaf dit plateau zouden we bijna 2000 meter diep en vele kilometers ver kunnen kijken. Wij zagen 2 meter diep en vele meters ver. Och soms zit het mee in het leven en soms zit het tegen. Waarom zou het ons toch altijd mee zitten?

Het hotel waar we vandaag de nacht doorbrengen, het Puri Asri Hotel in Magelang is werkelijk schitterend. Het is nog groter dan Knegsel en hier is geen woord van gelogen. De kamers liggen verspreid in een park en je wordt er met een auto naar toe gebracht. Overal in het park fonteinen, beekjes, watervallen en schitterende bloemen en planten. Omdat de waterpartijen gevoed wordt door water uit de bergen is er continue beweging en geluid in de tuin van het water maar ook de dieren. Hier komt Marion helemaal tot rust. Toch is dit (maar) een viersterren hotel. Morgen wacht ons een vijfsterren exemplaar. Kan dit nog beter zijn?