Laatste dag Bukit Lawang

Wist je dat de mens en de oerang oetang 96,5 % van de genen gemeen hebben. Vandaag hebben we kunnen zien dat de oerang oetans graag hoog in de bomen hangen, terwijl wij mensen dat toch echt uit ons hoofd laten. Dit verklaart 3 %, maar wat is dan die halve procent?

Vanmorgen vroeg ontbeten, zodat we om half zeven al het oerwoud konden intrekken op zoek naar de oerang oetangs. Na een tijdje langs de rivier te hebben gewandeld, kwamen we op een plek aan waar we de rivier moesten oversteken. Ik zag een Indonesiër zijn kleren uittrekken, dus ik vroeg verbaasd aan onze gids of wij ook onze kleren moesten uitdoen. Gelukkig bleek dat niet het geval maar de plaatselijke pontjesbaas moest nog even op zoek naar zijn pont. Dit bleek een kano te zijn, die door de sterke stroming van gisteren geheel onder water was verdwenen. Blijkbaar kwam dit vaker voor, want binnen no-time was de kano van al het water ontdaan door deze heen en weer te schommelen. Wij bereikten met droge voeten de overkant.

Hier begon het klimwerk pas echt. Op zo’n moment denk je even aan je kleinzoon, die nu probeert zijn eerste stapjes te zetten, terwijl wij bij het klimmen in het oerwoud in een fractie van een seconde beslissen waar wij onze volgende voetstap zullen zetten, zonder uit te glijden, zonder in de modder te trappen, zonder op een scherpe steen te gaan staan en ondertussen ook nog opletten dat je je hoofd niet stoot aan in de weg zittende lianen en daarbij ook nog uitkijken voor eventueel gevaar. Klein gevaar zijnde bloedzuigers en muggen, maar ook groot gevaar zijnde pythons. Dit alles doe je dus gedachteloos. Eigenlijk een klein wereldwonder als je nu ziet hoe Leotje nog moeite heeft zijn eerste stapjes te zetten.

Na ongeveer anderhalf uur ploeteren hadden we ons eerste contact met een Oerang Oetang. Gelukkig hadden we onze gids bij ons, want anders hadden we hem zonder te weten op enkele meters gepasseerd. Het was een oud vrouwtje die voor de tweede keer een jong had gekregen. Oerang Oetangs krijgen maar eens in de acht jaar een jong. Waarschijnlijk zal dit ook haar laatste jong zijn. We stonden echt maar enkele meters van hem vandaan. De gids waakte ervoor dat we ook niet dichterbij gingen, want het blijven wilde dieren. Vele bijzondere foto’s later gingen we weer op pad. Onderweg zijn we zo nog een zestal Oerang Oetangs tegen gekomen. Een oude heer zat voordurende tussen zijn kruis te krabben. Zou dat de overgebleven half procent zijn? Wij mannen doen dat toch niet?

Om twaalf uur waren we weer terug bij het hotel, zodat we met onze chauffeur even naar een geldautomaat konden rijden. Hier waren we toch zo een uurtje mee kwijt, want deze automaten staan niet in de jungle. Misschien over een aantal jaar. ’s Avonds zijn we de rivier weer afgezakt want we hadden daar vanmorgen een leuk restaurantje gezien. Om zes uur kwamen we er aan, en we konden direct een spaghetti en een pizza bestellen. Een uur later kwam de spaghetti met de woorden “dames eerst”. Mijn pizza moest daarna nog worden gemaakt. Nou moet je weten dat de nacht hier plots invalt en dat het dan ook echt donker is. Ik heb peultjes gezweet om de pizza zo snel mogelijk naar binnen te werken. In het donker hebben we zo de weg terug naar ons hotel moeten vinden. Achteraf een ervaring die we niet hadden willen missen.
Nu snel een slaappilletje innemen, want we willen morgen beslist uitgeslapen zijn als we weer vroeg vertrekken naar Berastagi, een rit van vijf uur.