Eerste indrukken in Medan

De landing op het kleine vliegveld van Medan verliep perfect. Vrij snel mochten we het vliegtuig via een trap verlaten, waarbij we onderaan de trap werden opgevangen, en naar de gereedstaande bus werden geleid. Deze bracht ons 20 meter verder naar de stationshal. Zouden we er zo gebrekkig uitzien?

Na de douane stond de gehuurde chauffeur al op ons te wachten. toen hij ons in de gaten kreeg, verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht. Net als of hij ons al jaren kende. We voelden ons meteen welkom in Medan. Alleen mag Medan ons een volgende keer iets minder warm onthalen. Wat is dat wennen, die temperatuur.

Eerst naar het hotel, waar we konden kiezen: direct een kamer vol rook, of na twaalf uur een kamer zonder rook. wij kozen voor het laatste. Daarom gelijk met onze auto een rondtoer door Medan gemaakt. Dit is een welvarende stad in het noorden van Indonesië met ongeveer 2 en een 1/2 miljoen inwoners. Toch merk je dat veel minder dan b.v. in Hanoi. Hier bestaat het verkeer hoofdzakelijk uit auto's. Scooters zie je veel minder, en deze auto's maken er al links rijdend een goed georganiseerde bende van.

Voordat we de krokodillenfarm bezochten zijn we even bij de sultan langs geweest. We mochten zijn paleis zien en even op zijn troon zitten. Veel meer meubels stonden er ook niet in. Een grote ruimte waar weinig te zien valt. Nadat we de gids, die alleen bij enkele foto's vertelde dat dat sultan de zoveelste was, met een donatie hadden bedankt, gingen we via het door Nederlanders gebouwde postkantoor toch echt de krokodillen bezoeken.

Dit bleek een grote achtertuin te zijn, waar enkele tientallen betonnen bassins van 5 bij 5 meters vele op elkaar gestapelde krokodillen bevatten.
Aan de tuin grensde nog een echt grote afgezette vijver. Hier hadden de tussen de kroos aanwezige kaaimannen het aanmerkelijk beter. In de tuin stonden verder nog wat kooien met daarin honden en eenden. Wij dachten dat dit was om schoolkinderen kennis te laten maken met dieren. Maar uit deze droom werden we snel verlost.
Voor drie euro had namelijk een bezoeker een levende volwassen eend gekocht, en deze bij de nek met een enorme zwaai in de vijver gegooid.
Een krokodil verhinderde de eend zijn zwemkunsten aan ons te tonen. Marion kon hier niet goed tegen, dus werd de auto weer opgezocht.

Terug naar het hotel, want we merken allebei dat we nog heel wat slaap hebben in te halen. 's Avonds na het eten in het hotel nog even naar de 27-ste verdieping gegaan voor een afzakkertje op hoog niveau. Hier merkte ik dat ik nog niet echt aan Indonesië ben gewend. De bar was leeg, maar de ober begeleide ons naar buiten. Wat krijgen we nou? Laat hij ons in de kou zitten?
Is het buiten veel warmer dan binnen!
Heerlijk uitstomen op het terras. Dat beloofd wat voor de komende weken.