Tsingy
Door: Leo
Blijf op de hoogte en volg Leo
09 September 2018 | Madagascar, Antananarivo
Eerst gingen we met een kano de rivier op. Toen ze mij uit de auto zagen stappen, hebben ze snel twee kano's provisorisch aan elkaar geknoopt. Zo zouden we niet zo snel zinken of omslaan. Je merkt dat ze niet weten hoe goed mijn zeemansbenen zijn. Na even door het ondiepe water gekanoëd te hebben, waarbij we regelmatig even de bodem voelden gingen we bij een grot aan wal. Enig klauterwerk was vereisd om de stalactieten te zien hangen. Marion had al snel door dat dit een hachelijke onderneming was. Ik ging fier de gids achterna. Bij de terugkeer ging het mis. Mijn wandelschoen vond iets te weinig steun, waardoor mijn rechtervoet weg gleed. Helaas was dit mijn standbeen. Ik greep nog de stalen kabel vast die als steun moest dienen. Echter het was te laat. Ik knalde vol met mijn hoofd tegen de rotswant en belandde 65 cm. lager in het mulle zand. Een beetje verdoofd volgde ik Marion op weg naar onze kano. Ik heb nog vele vogeltjes horen fluiten van soorten die in Madagascar niet voorkomen.
De kanotocht eindigde aan het strand. Direct klommen we omhoog, waarbij het letterlijk 40 cm. voorut is en door het rulle zand weer 30 cm. achteruit. Zwetend, puffend en hijgend bereikten we de top van de duin. Hier wachten ons de volgende verrasing. In plaats van naar het hotel om een verfrissende duik te nemen in het zwembad, moesten we nog een wandeling maken door de rotsen. Tsingy betekend tenenlopen. De oorspronkelijke bewoners hadden geen schoenen, en om toch over de vlijmscherpe rotsponten te lopen liepen ze alleen op hun tenen. Wij hadden dikke zolen en handschoenen en desondanks voelden we de scherpe punten. De bevolking hier heeft overal littekens wat ons niets verbaasden.
We moesten door een smalle kloof. Onze gids snelde hier doorheen. Marion volgde hierna en zat al snel klem. Loswurmen en op handen en voeten proberen. Toen moest ik wel. Terug was onmogelijk., maar als Marion met haar boezem het lukte moest mijn bortskas zeker passen. Niets lukte. Uiteindelijk ben ik op mijn buik gaan liggen en heb tijgerend de kloof genomen, daarbij aangemoedigd door de gids.
Met schone kleren helemaal vuil en nat van het zweet, kwamen we weer terug bij onze chauffeur. De weg terug naar het hotel was nu een peuleschil. Morgen gaan we de grote Tsingy doen. Ik hoop dat we dat overleven.
-
11 September 2018 - 19:55
Leo:
Goed bezig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley