Mura Mura
Door: Leo
Blijf op de hoogte en volg Leo
04 September 2018 | Madagascar, Antananarivo
Onze hut aan ons prive strandje was grandioos. Van alle gemakken voorzien. Midden in de hut is een groot uitnodigend bad gesitueerd, omringd door romantische kaarsjes. Of je nu wil of niet, dit bad kun je niet links laten liggen. Ik dook als eerste die betonnen bak in en zette de kraan aan. Er liep water uit maar ook dit ging mura mura. Na vijftien minuten zat er vier centimeter water in het bad. Nog 28 cm te gaan. Na een uur konden we net wat spetteren. Het warme water was inmiddels weer afgekoeld. Het weerhield ons er niet van toch wat romantiek te beleven.
De volgende dag hebben we beide een massage genomen. De vreemde houdingen in het bad hadden onze spieren geen goed gedaan. Eerst werden onze voeten ritueel gewassen, waarna de masseuses zich terugtrokken om ons de gelegenheid te geven heel discreet te ontkleden. Er lag een schaamlapje klaar om dit voor te doen. Een formaat dat duidelijk niet op mij was berekend, maar ik denk voor geen enkele blanke. Groter dan de postzegel van onze koning was het niet. Gierend van het lachen gingen we op tafel liggen. Al snel verstomde het lachen want onze spieren werden hardgrondig gekneed. Eerst deed dit pijn maar al vlug kreeg ik een gelukzalig gevoel. De voetzolen waren echt een uitdaging voor de masseuse. Wat kriebelt dat. Iedere keer schopte ik onbewust met mijn voeten. De kneedster hield dit onderdeel dan ook snel voor gezien. De massage was zo goed dat we hierna besloten later een twee uurs behandeling te nemen.
Vandaag gaan we whale watchen. Met zijn achttienen in een open boot, voorzien van een buitenbootmotor die een tanker niet zou misstaan. Iedereen kreeg een regenjas en oranje livejacket. De grootste beschikbare maat was M. Ik pas in XXXL. Dus dan maar geen regenjas. Het reddingsvest was echter verplicht. Met mannen en veel macht werd ik erin gewurmd. Ook werd er een veiligheidskoord tussen mijn benen door aan het reddingsvest gespannen. Ik heb de rest van de reis ademloos en met hoge piepstem naar de walvissen gekeken. Totaal 21 stuks, waarbij de baby's zijn inbegrepen. Volgens de regels op minimaal 100 meter van de walvissen. Laten die nu net deze regel niet kennen en regelmatig naar onze boot zwemmen. Net voordat ik free Willie wilde roepen, zodat ze over onze boot zouden springen, doken ze weer. Soms zo lang, dat je ze niet meer aan de oppervlakte ziet. We gingen dan weer door de hoge golven op zoek naar een ander exemplaar. Dit gedans werd een bemanningslid te veel. Wie zat hier weer naast? De eerste lading kwam voor mij compleet onvoorwacht. De wind deed zijn werk ook nog eens. Je raadt het al. Ik werd net niet overgoten door maagsappen. Gelukkig ging alles overboord. Deze toerist heeft geen walvis meer gezien. Wij des te meer. Meestal het lijf, soms de kop, en een enkele keer de staart of vin. De vin slaan ze met een enorme klap op het water. Wat een kracht zit hier achter. Moe maar voldaan gingen we na drie uur terug naar het hotel. Onderweg kregen we nog een tropische bui te verwerken. Iedereen lekker droog gehouden door de regenjas. Helaas werd er een drijfnat. Ik moest echt mura mura blijven.
-
06 September 2018 - 09:23
Rob Rooijackers:
Pap, het is duidelijk dat de wereld nog niet klaar is voor zo'n grootheid als jij!
Ik heb gisteren een documentaire gezien over Madagascar. Werkelijk een fantastisch land en ik kan iedereen deze documentaire, Madagascar: Ton On The Run, aanraden. -
11 September 2018 - 19:53
Leo:
Goed bezig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley