Gespleten billen

's Morgens na het zeer karige ontbijt over de kamer geklaagd. Ze
maakten duizend maal excuses en zouden direct een andere kamer regelen. Aangezien we graag een trein naar Sa Pa wilden reserveren en we hadden gemerkt dat het via internet niet kon vanwege Chinees Nieuwjaar, zochten we met spoed een reisbureau. We konden net met ons vieren het reisbureau binnen. We hebben daar laten zien, dat Nederland een klein land is, maar dat de Nederlanders als haringen in een ton kunnen leven. Na wat telefoontjes van de reisagente, vroeg ze aan ons of we niet een andere dag wilden vertrekken, want vrijdags gaan ook alle Vietnamezen op pad. Ons doel was echter de zondagsmarkt aan de Chinese grens, waar vele leden van verschillende bergstammen elkaar treffen. Dit is een heel kleurrijk en interessant sociaal gebeuren, wat we absoluut niet wilden missen. Probleem was snel opgelost. Opnieuw gooide Chinees Nieuwjaar roet in ons eten. Tot veertien Februari werd er geen markt gehouden.

Sa Pa werd hierdoor veel minder belangrijk. Peter en Marijke waren nog niet in Halong Bay geweest. Besloten werd dat zij morgen een tweedaagse trip gaan maken, terwijl wij ons in Hanoi blijven vermaken. Zo gezegd, zo geboekt.

Tijd om het oude stadsdeel te gaan verkennen. Twee fietstaxi's zagen ons aarzelen er riepen ons direct aan. Na wat onderhandelen zouden ze ons een uur lang door de stad fietsen en daarbij alle belangrijke plaatsen laten zien. Wij op een fiets en Peter en Marijke op de andere fiets, niet nadat de trappers eerst hadden gevochten wie ons mocht hebben. Wij kregen de fiets toegewezen, waarvan de spatborden overliepen in de bank. P en M kregen de fiets waarvan de alluminium spatborden tien cm. hoger zaten dan de zitting. Ze willen altijd dicht bij elkaar zijn. Nu konden ze niet anders. Ze zaten volledig klem, en de zijkanten van de spatborden sneden in hun billen. Onderweg werd hun
op allerlei bijzienswaardigheden gewezen, maar alles ging aan hen voorbij. Je zag dat hun chauffeur het ook heel zwaar had. Hij kreeg zijn benen nauwelijks rond, terwijl onze chauffeur regelmatig met maar een voet trapte, onderwijl vrolijk een deuntje fluitend. Na twintig minuten gaven P en M hun niet te winnen strijd op. In plaats van de afgesproken 600.000 dong betaalden we 500.000 dong. Hier waren ze eerst niet mee akkoord. Ons argument, dat ze maar twintig i.p.v. zestig minuten hadden moeten zwoegen, en dat het onmogelijk is twee mensen te vervoeren op een stoel geschikt voor een westerling haalden ze bakzeil. Met vier ingesneden billen vervolgden we te voet onze weg.

Peter kreeg plotseling heel erg veel drang om een toilet te bezoeken. Hij kon echt geen minuut meer wachten. Marijke opperde een receptie van een hotel binnen te wandelen en toestemming te vragen. Dit alles lukte. Wij vonden naast het hotel een leuk klein net restaurantje en besloten hier te gaan eten en tegen de receptie te zeggen, dat Peter ons daar kon vinden. We hadden drinken besteld en waren de menukaart aan het bestuderen. Peter nog nergens te bekennen. Marijke stond ongerust op, toen Peter in de deuropening verscheen. Hij had het net niet gehaald.

's Avonds de stad in gegaan om naast het operagebouw te gaan eten. Alles werd hier zeer mooi opgediend. Ik kreeg bijvoorbeeld een uitgeholde annanas op mijn bord met daaronder een waxinelichtje. Aan de annanas zaten, als takken aan een boom, acht Vietnamese loempia'tjes. De rekening was ook navenant: 2.750.000 dong. Alsof we multimiljonair zijn. Na het eten nog even naar het Hoan Kiem meer gewandeld, wat nu erg mooi werd aangelicht door vele gekleurde lampen. Hier werd op
plaatselijke muziek karaoke gezongen. Wij hebben niet gezongen, maar wel een beetje met onze armen en benen bewogen. Iets wat door de Vietnamezen als dansen werd gezien. Een warm applaus was het resultaat. In een tuin trad een band op. Wij vonden net een tafeltje en hadden onze bestelde cocktail nog maar half op, of iedereen verliet de tuin. Om halfelf is het tijd om in Hanoi naar bed te gaan. Dus wij de taxi in en uit om ons te rusten te leggen in ons gehuurd bedje. Morgen huren we een ander bedje. Hopenlijk met wat meer beweging in het hotel.